öyle alıştım ki

//
.
.
.

bugün
nefesimi,
nefsimi tutasým
az bir parça ölesim,
çok parça da gidesim var
bir periliçe kanadýnda tutunup
kalasýma inat mý inat uçasým var bugün


sus’uma,
susasýma inat
her lisanda diyesim,
körlüðüme tezat göresim var
kime diyorum alýn sizin olsun sizin
yeni yetme hüznünüz aynalar da sizin olsun
olamadýktan sonra aynalara bakacak yüzünüz


“ahh
ulan” larýmý
meze yapýp “of ulan”
diyene kadar içesim var
sýzasým var kalabalýðýna yalnýzlýðýn
salkým saçak bir þiir kadar kusasým var,
sýzlayasým var köþe bucak kimsesiz þehir kadar


bak
mevsim
ne sonuna bahar
ne de baharýna bir ilktir
dalýnda tomurcuksa inan aþk
mevsim yaðmuruna çamursuz toprak,
topraðýna da açan gölgesiz güneþtir,eþtir


amin
diyesim var
olmayacak dualara
tüm boþluklara dolasým
olanaksýzlýðýma da olasým var
susuz yangýn olup dünyayý yakasým,
kanayasým var gülican diyetinde dikenime


öyle
karýþtým,
öyle katýþtým ki
körfezine ey aþk..
öyle alýþtým ki imbatýna
inan ne lüffundan ayýrabilirsin beni
ne de huyumdan, suyumdan ayýrabilirim seni…

.
.
.
//



ilhanaþýcýekimikibinyirmiiki





Sosyal Medyada Paylaşın: