Bir Ýstanbul düþle küçük kýz. Hiç umudunu yitirmeden. Sen istediðin müddetçe, Ýstanbul seni bekleyecek.
Sultanahmet At meydaný, Rüyalarýnýn süsü Mavili cami Bütün dokularýný dolduracak tarih, Ýstanbul surlarý, ve Fatih’in kýlýcý, Ulubatlý Hasan. Ýste küçük kýz.
Ýstemek görmenin yarýsýdýr. Ýnanýyorum ki sen rüyalarýnda, Sabah kahvaltýný martýlara simit verirken, Kýz Kulesinde yapacaksýn.
Ayasofya, vapurlar, sularý mavi Boðaziçi, Ve bu güzelliklere aþýk küçük kýz. Kahýrlara kapýlma olmadý deme, Olacak göreceksin bu gün sen, Köyünün daðýnda, ben ise Ýstanbul’un bir köyünden, Bir ÝSTANBUL gönderiyorum sana.
ÞÝÝRÝN HÝKAYESÝ
Bu günden yýllar önce bir þiirimin altýnda bir yorumda, okuyucum Ýstanbul Ýçin yanýp tutuþtuðunu söylüyordu. Ve yorumun altýna Ah Ýstanbul isimli þiirini yazmýþtý. O zaman içim acýmýþtý ve O þair kardeþime karþýlýk olarak bu þiiri yazmýþtým. Þiirim karþýlýk görmüþtü ve þaire kardeþim küçük bir kýz çocuðu olmadýðýný ve iki çocuklu bir kadýn olduðunu belirtti daha sonraki yorumunda. Yýllarýn ardýndan hoþ bir aný olarak kaldý.