İtiraf

Þimdi yok,
Ýki dakika olsun
Ölüm fikriyle baþbaþa kalma metanetimiz.

Oysa biz,
Adýný unutsa bile
Namaz vakitlerini hatýrlayan alzaymýr annelerin
Ve
Bir ramazan akþamý
Ýftarý bekler gibi ölümü bekleyen,
Kabullenen
Babalarýn çocuklarýydýk.

Sürüldük, o huzur evreninden.

Yorgun, mahzun ve mahcup...
Yolcularýz þimdi.
Dýþýmýz kasvetli bir kuzey kasabasý
Ýçimiz kar soðuðu/ Yalnýzlýk...

Yaþarken yakýlmýþ bir aðýt gibiyiz
Düþerken atýlmýþ bir çýðlýk.

Hâlâ
Bir sabah düþlüyoruz bu karanlýk gecede
O, olduðumuz deðil, olmak istediðimiz
Yolu burdan geçmeyen, bir seyyah düþlüyoruz
Ardýmýzdan
Daðlarýn taþlarýn bile
Kurtlarýn, kuþlarýn bile iþtirak ettiði
Derin bir "ah" düþlüyoruz.
Gassalýmýzdan bir meddah düþlüyoruz.

Oysa...
Oysa nedir ki insan?
Anýlarýný abartan bir kelebekten baþka.
Ya da
Minnettar bir köstebekten
Kalbini güneþe çýkaran aþka.

Ey yarattýðý kul kadar
Yol da yaratan Tanrým.
Þimdi, ne gözümüzde fer
Ne aðzýmýzda tad.
Anladýk...
Anladýk, kimselere yar deðil.
Ýçine ne katarsan kat
Acýlaþan bu hayat...
Sosyal Medyada Paylaşın: