Ölüler Konuşmaz

"Mavi mi beyaz mý?" diye sordu çocuk
Beyaza bakýyordu, görmeyen iki gözüyle.
Kendimden biliyordum;
Görmediðin zaman, renklerin en güzeli en baþta olandýr.

Kuvvetli adýmlarýnýn sesi,
Karanlýk beynimde arþ-ý alayý titretiyordu
Gökyüzü melekleri hüzün yüklenmiþ
.../Dokunsan kusacak öfkesini.

Bulutlar karanlýðý resmediyor,
Ýki olasýlýktan biri, gücüme gidiyor.
Ya hüküm sürecekti kin,
Ya kopacaktý fýrtýnasý, dili tutulmuþ sessizliðin.

Mezarý baþýnda bir soðuk taþ,
Taþýnda bir al yazma baðlý,
Ölsem de, deðiþmez bu düzen derdin,
Neyin deðiþmesini bekliyordun ki?
..../ düzenin deðiþmesiyle neydi derdin?

Hadi canim, hadi sen iþine bak artýk!
Öldün sen, unutma!
Pervasýzca hesaplaþma benimle,
Ölenler duymaz ki müziði, ýþýðý görmez ki,
Nerede nefret ettiðin þarký varsa, onu çalýyorum
..../Baþucunda

Gece yeþil patikada yolumu görseydin
Dudaklarýndaki mühür iþlemezdi demir ayaklarýma
Kapanma diyordu ayaklarýma
Parmak aralarýma doluþuyordu
Mezarýnýn topraðý.

Cam çivisiyle tabutuna, yedi tahta çakmýþlar,
Gün görmemiþ solucanlar, dolmuþ boþluklarýna.
Ýki olasýlýktan birinin diþi kýrýlmýþ
Biri, kalmýþ göðüs boþluðumda.

Ýçime iþlemeyen, içinin sindiði ihanetten kalan,
Göðüs boþluðuma, yüzünü kapatýyorum.
Mezarýnýn baþucunda.
Demir parmaklýklar sarmaladým dudaklarýma.
Dikenli telle çevirdim, her hücremi.
Bana seni çaðýran hücrelerimi kansere çevirdim.
Yine de yok edemedim varoluþlarýný.

Ayaðým yerden kesilse,
Geçer miydi boynumdan veballerin.
Kanýmý içtiðin altun þarap kadehlerinden, dökülür müydü sözcükler?
Düþüncelerime sesleniyorum!
Tanrým, delirdim mi, nedir bu çýlgýn þiirler?

Öyle zamanlarda kaldým ki, tavla tahtasýnýn tam kýyýsýndaki düþeþ zarlar gibi;
Gözlerimdeki rengi soluk, sökülmüþ, kýþlýk yün hýrka gibi..
Yokluðundan, varlýðýn daha büyük bir zarar gibi...

Düþüncelerime sesleniyorum!!
Neydi senin benimle derdin?
Yüzüme baka baka; "þimdi sus!" derdin.
Þimdi sustum.
Bir sýrrým yok artýk.
Günahým da uluorta!
Vebalim de!
Senin olsa bütün bunlar.
Benden sana ölümünün yýldönümünde hediye!
Cesedin gibi solsa, çürüse!
Çürüdükçe, parlayan bir ateþ gibi karanlýðýn ortasýnda.

Mezarýna su döksem, çiçek açar mýydý?
Hayýr Tanrým! hayýr.
Bu topraktan en fazla, ayrýk otu yeþerir.
Diðer otlardan ayrýlýr o da
Senin benden ayrýldýðýn gibi...
Nefretimi kussam mezarýnýn baþýnda
....../topraða yazýk!
O seni nereye kusacak, nerden bilsin?

Deniz kýyýsý da deðil üstelik,
Dalga vursa da, kendime gelsem.
Düþüncelerimin utanmazlýðýný
...../Yüzüme vursa
Yüzüme vursa da, kendime gelsem!
Senden adým adým, kendime doðru gelsem.
Sonra yatsam mezara, dizlerimi karnýma çeksem.
Bir kaç damla süzülenle, yeþerir mi acaba,
Bir þiirin son dizesi?
Senden de ziyade...

Tamam, þimdi sus!
Sen de ölüsün!
Ölüler konuþmaz,
Duymaz da;
Ya sen ölü deðildin, ya da ben saðýr.
Hadi þimdi git!
Ödeþsin ruhumun kanat sesleri...
Ödeþsin artýk senin yokluðunla

dilemma
25.10.2022
Ankara













Sosyal Medyada Paylaşın: