Aþýðým Diyemiyorum
Bu ne biçim bir dert , be ne sýkýntý
Ben sna aþýðým , diyemiyorum
Sýrtýmda bir kambur , sanki çýkýntý
Ben sana aþýðým , diyemiyorum
Boðazýma , düðüm düðüm düzülür
Bedenimde , büzüm büzüm büzülür
Garip göynüm , hiç durmadan üzülür
Ben sana aþýðým , diyemiyorum
Gözlerde yaþ bir birine karýþýr
Acýlarým sanki , pistte yarýþýr
Sanma kader benim ile barýþýr
Ben sana aþýðým , diyemiyorum
Dost olmuyýr zalým, karderim bana
Býrakmýyor beni , açýlam sana
Mahvolacam kesin , ben yana yana
Ben sana aþýðým , diyemiyorum
Çekmek zordur çekmek , bak bunca derdi
Nere.dyse bu hayat, bak son’a erdi
Bu dertleri bana , kaderim verdi
Ben sana aþýpým , diyemiyorum
Ne huzurum kaldý , nede rahatým
Bozulduda gitti , artýk sihatým
Benim iþte þu an , dertli Nihatým
Ben sana aþýðým , diyemiyorum---NÝHATTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.