GÖZYAŞI

“Býrak beni aðlayayým, sen çekil de karþýmdan*,”
Akýp gitsin gözyaþlarým derelerde çaðlasýn.
Bulut olsun gökyüzüne çýksýn, insin boylasýn,
Yaðmur gibi yüreklere yaðsýn, gönül doymasýn.

Geçip gitsin yâr koynunda karalarý baðlasýn,
Yas tutup da aðýt yaksýn, yürekleri daðlasýn.
Hasret bitsin analarýn yanaðýndan damlasýn,
Yazma olsun, yaþmak olsun, yâr boynuna dolasýn.

Tohum olsun da toprakta, canlar bulup yeþersin,
Çayýr olsun, çimen olsun, aðaç olup dal versin.
Gül baðýna girsin deste deste yâre gül dersin,
Lâle olsun, sümbül olsun, yâr göðsünde göversin.

Coþup gitsin nehirlerde köpük köpük sel olsun,
Deryâlarda, denizlerde boran olsun, yel olsun.
Seven gönüllere girsin, kalplerinde tel olsun,
Gönül alsýn, hatýr sorsun, yâd ellerde kalmasýn.
8+7=15 Hece
*SAFAHAT: Mehmet Akif ERSOY
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın: