Bu gün yine çok yalnýzým Vera Dün de yalnýzdým Artýk bir sandalye býrakayým istiyorum zor günlerin altýna Sevemedim yalnýzlýðý söylemiþtim sana Neden her yaðmur tanesi bana düþüyor bilemedim gitti Gittiðinden beri kirpiklerimi yere düþürmemek için hep ötelere bakýyorum
Kim bilir belki de çalýntý bir hikayeyle girdin hayatýma Sonra solmuþ renklerle geldi hüzün Geçip gittin yitti yüzün Kopardýn göðsümden dað gibi kayalarý Solumda yetim bir aðrý kala kaldým öylece Öylesine alýþmýþtým ki sana Býrakarak þehirleri saklý yerinde Yaðmurlarý býrakarak benim de gitmem gerek Vera Yazacak tek ve son kelimem sen deðil miþsin demek Harcadýn uðruna ekilen çiçekleri Yastýðým ve göz yaþým ayný kefede Adýný dilimin ucunda tutarak Gitmem gerek sessiz sedasýz Anladým ki insan en çok gömeni seviyormuþ Vera
Yýllarý kýrpa kýrpa yaþýyorum Vera Deðiþmese de yüreðimin yol haritasý Her sahnede sen çekip giden de sen Nasýl sensizliktir nasýl ýzdýrap Sen nazlanýyorsun nazlanýyor Tanrý Yaþýyorum suya sabuna dokunmadan Direndikçe ayrýlýða baðýþlasýn istiyorum seni bana Tanrýlar
Ölüm ýlýk avuçlarýna alýyor beni Gözlerimi çeviriyorum senin büyülü yüzün Senden kaçamýyorum Seni düþündükçe dayanýlmaz bir kedere boðuluyorum Düþte gibi geçmiþi yaþýyorum bugünde Ama biliyorum ki yaþamýn sonu deðil ölüm. Yýllarý kýrpa kýrpa ölüyorum Adýn dilimin ucunda Vera
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.