Geceler uykusuz; Günlerim harap ve bitap. Oradan oraya savrulan bir beden; Yorgun bir yürek. Gördüðün halde anlamýyorsun; Anlatmaya kalksam; Hiç anlayamazsýn beni. Anlatmaya halim var mý? Hiç yok. Bu halimin sebebi kim? Sensin bu halimin sebebi. Ama sen onu bile; Kabullenmezsin. Senin doðrularýn; Senin hayatýn. Benim doðrularýmýn; Benim hayatýmýn ne önemi var? Kocaman bir ateþ; Ortasýna attýn beni. Bu mu sevgin? Bu mu aþkýn? Bu mu sevdan? Böyle aþk; Böyle sevgi; Böyle sevda olmaz. Tek taraflý her þey; Yorgun ve harap düþürdün beni. Ne istedin benden? Ne yaptým ben sana? Aþkýmý verdim; Sevgimi verdim. Hak ediyor muyum bunlarý? Boþ bomboþ. Anlatsam boþ; Konuþsam hepten boþ. Kocaman boþluk. Sen doðrularýnla kal; Ben böyle iyi olmasam bile; Ýyiyim diyeceðim.
AYKUT UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
redangel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.