Yýl 22 Eylül ayýnýn yirmialtýncýsý Dýþarda senin yokluðunun ýzdýrap veren sesi Ýçerde gürültülü karanlýk hemde bol yýldýzlý olanýndan Ýçimde ise fýrtýnalar koparan gözlerin Bir tarafým korkuyor gözlerinde kaybolmaktan Diðer yaným hissetmek istiyor sýcaklýðýný Belkide bunun adý sevmek deðil Belkide hiç sevmedim seni Bu ne ahmakça bir çeliþkidir böyle Ben tamamen sen olmuþken habersiz Saçlarýn düþlerimi süsleyen bir örümcek oluyor Sende ise ben saç teli kadar yokum Birinde yok olmak nedir bilirmisiniz? Var mý ki bu denklikte bir þalgam? Ýnsaný yok eden cinsten Oysa,Ben zavallý, Taþralý bir kent aþýðýyým Bilmem ki neredeyim Aþkýnýn boþalttýðý koca bir yokluk Ve dünya, Bir cehennem çýkmazý Ve yanmýyorum ve de dirilmiyorum yanmak için Kimse yok ne sen ne alevler Sadece yokluk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ykmoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.