MANGAL ATEŞİ

Hastalýk ruhumda deðil ki
Bedenim de !
Sevdiklerimden duyduklarým,
yaralar , "ORGAN’larýmý
Kalbim kýrýk,
Kulaðým saðýr,
Gerisini sen düþün.. !


Dilim sustukça aklým uyutmaz geceyi
Çeker yýldýzlarýn üzerinden battaniyeyi
Derdim birikmiþ içimde
Sýðdýramaz ki hiç bir yere
Duyduklarýmý hatýrlamaktan
korkarým,
Hafýzam da bir çelik yelek
Kulaðýmda çýnlayan bir dumbelek
Öylesine yalýn bir hayat yaþarým

Haksýzlýklara küsen’ler Mezarlýðýndan geçerken ,
Ne çok insan gördüm
Hepsi aðýr yaralý
Kimi aklýný yitirmiþ
Kimi ömrünü
Diþleri çürük
Yüreklerinde yanan mangal ateþi sönük

Öyle insanlar gördüm ki garaja çekilmiþ hurda yýðýný gibi
Her tarafý kir pas içinde
Gurur diye bir madalya takmýþ göðsüne
Gözleri kömür gibi kapkara
Yüreði þeffaf ve temiz
Öfkesini köpek gibi baðlamýþ içinde
Dili susmuþ aklý konuþan þair gibi


Yani diyorum ki sana mangal gibi bir yanýp bir sönmeyi býrak
Tasmasýný þeytan elinde olan bir insandan hayýr gelmiyor birader

Herkesin bir yüreði var
Ateþi körüklememek gerek
Hoþ konuþ!
boþ konuþma !




Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler










Sosyal Medyada Paylaşın: