*** YETİM BİR ŞİİR ***

**********************
Gitmemiþken daha, o zamanlarda
Rüyamda baþlamýþtý özlemin bende
Kor misaliydi hasretin
***
Seni sonsuzluða götüren
Issýz limanda bir gemi
Tiz bir çýðlýkla ayrýlýyordu
***
Hüznümü tüm akþam kuþlarý paylaþýyordu
Yalnýz bir gül soluyordu karanlýðýmda
Islak camlara dayýyorum yanan alnýmý
Yüreðim üþüyor, sen üþüyorsun diye bil
Çakýlýp kalýyorum geleceðin yol baþlarýna
Ýçimde çocukluðun koþuyor
Ben ardýnsýra
***
Bir volkan akýyor yüreðimin damarlarýnda
Kavuruyor için için bedenimi
Sen giderken bilmediðim o yerlere
Susuyor gönül þarkým, susuyor akþam
***
Oysa sesinle çýnlýyor bahçe baðlarým
Yalnýz býrakma þarkýlarýmý ne olur
Þiirlerim yetim kalýr
Kýrýlýr sen diye tutunduðum dalým
Tez gel, ýþýksýz pencereleri bulunan yerden
Aðaç kabuklarýyla sardým yaramý
Kolay deðil gülüm akþamlar karanlýk
Korkuyorum yaðmurdan, gök gürültülerinden
Gel, ýsýnsýn dünyam
Korkusuz uyuyayým yataðýmda gel !
***

Günay Koçak 18. Ekim. 2022

Sosyal Medyada Paylaşın: