Düşünceler
Sevdanýn vuslatýný lütf-i yâre koymuþlar
Ölüm ölüm denilen son bahara koymuþlar.
Ne vuslata mâilim ne de bal-kaymak söze,
Kýlýç vurup gönlümü pâre pâre koymuþlar.
Arama hiç boþuna ne ocak, ne mayýsta
Bütün güzellikleri sonbahara koymuþlar.
Harflerin esrârýný bilsem Nesîmî gibi
Eyvah, bu muammayý sanki dâra koymuþlar.
Bu letâfet, melâhat kime nasip olmuþ ki
Ben diye yanaðýna bir sitâre koymuþlar.
Güneþin ýþýklarý yükselirken þafakta
Gam kasavet yükünü yüreklere koymuþlar.
Ömrümce aradým ben saadeti görmedim
Belki zifiri zindan bir diyara koymuþlar.
Pervaneyim dönerim Mevlevi misali yar,
Sýrr-ý “Þeb-i Arus”u belki nâra koymuþlar.
Hayalimde canlanan cennet-âsâ ülkeyi
Çýðlar altýnda kalan bir diyara koymuþlar.
Þifa bulmaz bilirim “Kanun” yazsam yaraya,
Yürek yakan derdimi ser-deftere koymuþlar.
27.08.2011/Hilvan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.