SON BAHARDA AŞK!

Ömrümün son baharýnda seni sevmek istemedim;
Bir anlýk mutluluk için yüreðime yüz vermedim...
Her dem sevgi pýnarýnda seni uzaktan seyrettim;
Dalda salýnan bir güle düþlerimde az meylettim...

Þiirlerim, þarkýlarým, türkülerim seni söyler;
Sazýmýn telleri titrer, kendince hep gönül eyler...
Mýzrap elimden kayarak kahkahayla nazar eyler;
Sýðnýrým Yaradan’a, n’eylerse pek güzel eyler...

Aþkýn burgacýna düþüp tüm soluksuz mu kalsaydým,
Yoksa kopan fýrtýnayla bulutlara mý dalsaydým...
Bilemedim; hem üþendim, hem düþündüm, az yol aldým;
Zaman zaman titizlenip havadan sudan nem kaptým...

Gönül bu, ferman dinlemez, herkes sevdiðini bekler;
Sevdiðin senden kaçarsa, bir anda yüreðin tekler...
Güzelsin ve alýmlýsýn; çalýmýnsa, hüzün ekler
Meyine; kahrýndan titrer, kýrýlýr bütün kadehler...

30.08.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: