Papatya

Bir kýþ bahara dönerken,
Dallar ipil ipil çiçek açar,
Neresinden bakarsan bak,
gökyüzü pembe bir mutluluk doðurur,
Tüm kýþ uyumaktan kan dolaþýmý durmuþ
/yýlanlar belini doðrultamaz,
/ilk bahar sabahlarýnda...
Uçsuz tepelerde, susuz sürüngenler gezer,
Doðanýn korkak yüzü uyanýr,
tek gözüyle bakar parlak gün ýþýðýna...

Bizim buralarda bahar da kýþ da erken gelir,
Hiç bir mevsim tadýný vermeden,
bir diðerini kovalar...
Kýþ mý baharý kovalar,
bahar mý yazý anlaþýlmaz...
Aþklar da mevsimliktir bizim buralarda...
Doðaya aykýrý hiç bir kavuþma gerçekleþmez...
Herkes kendi duygu çöküþlerine bir doða olayýný kýlýf edinir...
Minareyi çalanla, gönül çalanlarýn vebali aynýdýr oysa..
Yalnýzca kýlýf baþkadýr...

Maþuk gül, anlamazdý bülbülün aþkýný...
Dikenlerini asalet diye gösterir, böbürlenirdi.
Oysa aþk,
En güzel papatya ile anlatýlýrdý bizim buralarda...
Sevdalar uðruna en çok çileyi,
Papatya çekmiþti bunca yýl...
Her yapraðý,
Karþýlýksýz sevdalarýn ispatý için katledilen,
Sonra, olumsuz durumda kenara atýlýp,
Suçlanan tek çiçek, papatyaydý...
Seviyor, sevmiyor...seviyor, sevmiyor..

Hiç naz yapmaz,
Koparýlsa bile gülümserdi papatya,
Çok nam salmasa da özel ilgi istemez,
Kendiliðinden gülümser, her yüzüne bakana..
Çiçeklerin en nahifi,
Aþkýn en tatlý dilidir papatya..
Papatyayý hýrpalayanlar,
Aþký da hýrpalardý....
En güzel benzetmelerin, en narin yüzüydü,
Kadýn için, gülümseme sebebiydi,
Papatya gibi olmak...
Gül gibi kadýnlarýn,
Üzerine gül koklanýrken,
Papatya gibi sevilen kadýnlara kýyamazdý maþuk..

Kitap aralarýnda kurutulurdu yýllarca, saklanýr,
Yýllar sonra karýþtýrýlýrken,
Eski aþk mektuplarý, eski defterler...
Bir kuru papatya çýkarsa defter arasýndan,
Boynunu bükmüþ ,
Hýrpalanmamýþ,
Yapraklarý koparýlmamýþ,
Sadece kurutulmuþ,
Unutulmuþ,
Eskimiþ,
Yýllanmýþ,
Yýllandýkça hüzün doðurmuþ,
Ama her þeye raðmen yüzünde gülümseme býrakýr
Tamamlanmamýþ bir sevdanýn sonbaharýnda...

dilemma
06.10. 2022
Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: