Bende kalan son acýklý i mgeni iþitiyorum ve görüyorum topraðýn altýndan sesine dokunuyorum sessiz kalmýþ her yerine çýðlýklar söylüyorum türkü diye epey kullanýlmýþ bir cennetin çok uzaðýnda gebermiþ bir þarapçýnýn son þiþesine sýðdýrýp seni tövbeler ediyorum yalýn ayak bir insanlýðýn hiç yürümediði o ýþýklý þehir oluyorum henüz yolun baþýnda bir ben kayboluyorum ne dilim var söylemeye ne de kurallý bir cümle zihnimde bedenimin iþe yaradýðý tek yer senden uzak sana yönelmiþ senin yanýn sana en yakýn nesne.
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.