Gecemi örttüm yine üstüme. Gök gürlüyor. Ve ben, yine ýssýz bir sabaha yolcu. Çekip gitmeli bu çivisi çýkmýþ dünyadan. Kan kokusundan, can sýzýsýndan yoruldum artýk. Burnumu sýzlatan, içimi titreten gamlý bir gece. Özlemlerimi sorma, mecalim yok anlatmaya hayat ! Sen zamana esir, ben yalnýzlýða dibine kadar. Ne garip bir yaþam? Sadece kendin biliyorsun çektiðini. Isýra ýsýra dudaklarýný, dayanýyorsun ya hani; bir saniyesinin vefasý olmayan çirkef yuvasýna ! Her yer ateþ. Yüreðim gibi... Her yer acý.! Bir göz açýp kapayasýya kaç kiþi can verdi? Bilen yok. Kaç bebek aðladý? Kaç kadýn dövüldü ! Kaç insan sokakta ! Ve aç? Dertmi diyorum kendime yaþadýðýn her þey ! Gözlerim sýzlýyor; Umuda sarýlýyorum yastýðýma birde. Neler var anlatamadýðým, ’çocuk’ gözlerinde... ... Nigâr Güler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.