Yalnýzlýða soyunmuþum yine ben Gecenin ininde, Berlin’in caddeleri Geniþ olsa Ne gezer Sokaklarý da dar,
Bir özleme mahkumiyetinin Çilesi bunlar, Çekmekle De Biteceði Yok gibi Yok gibi sevgili,
Geriye Ne kalýyor Ki Zifiri Karanlýktan gayrý Radyodaki müziðin eþliði hariç, Sen sefa Desen Ben De Cefa Ne fark edecek,
Yarýnlar her zaman ki gibi Deðiþen bir þey yok Ben yokum Sen yoksun Biz yokuz, Yokluða Çakýlan bir çivi misali,
Sanki Dönen dünyanýn çok umrunda da Geceye musallat olmuþ Hüzün, Yarý Yolda kalmýþ umutlar,
Onun iþi Zaman öldürmek Ömürleri bitirmek, Tek bir gayreti Var O Da Sanki Boþluðu doldurmak gibi,
Gel zaman git zaman Elbet ulaþacak Muradýna, Biz Yetimleri oynar iken, Güneþin doðmasý Artýk Ne fayda Güller açmýþ Bülbüller ötmüþ Baharlarýn koynunda...
* Berlin, 03.10.2022 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.