NEYLEYİM..2

Dað idim sevmeden önce ben seni
Kýrýldým parçalandým toz oldum þimdi
Bak ta gör þu meczup garip halimi
Gözüme bakmayan gözün NEYLEYÝM

Beni daðýttýn da yerle bir ettin
Babamýn kýrdýðý yerleri acýttýn
Kalbimin sen dolu gül bahçesine
Dokunup sevmeyen elin NEYLEYÝM

Bir sen vardý bende benden ileri
Damarýmdaki kan bile sen rengi
Kýrýldý artýk aþk diyen kemanýn teli
Vuslata düþmeyen sözün NEYLEYÝM

Her naðmenin sesinde sendin inleyen
Þarkýydý þiirdi sözdü seni söyleyen
Kerem,di Mecnun,du Ferhat,tý bilen
SEVDA,mý bilmeyen YÂR,i NEYLEYÝM

Dað idim toprak oldum yolunda
Sen diye yýlan koydun koynuma
Ne þiirler destanlar yandý uðruna
Tek taraflý olan AÞK,ý NEYLEYÝM

Daðlarý tepeleri sendin düz eden
Her hayalin içinde sendin gezinen
Gecemi günümü sendin dar eden
Aþýðý olmayan maþuðu NEYLEYÝM

Meðer olmaz imiþ âþkýn muslatý
Damarýmda son damla kaný akýttý
Ýçimde amansýz dert adý SEVDA,ydý
Tahir,i olmayan Zühre NEYLEYÝM

Aþk dergâhý,ma gelme bir daha
Uðrama yoluma durma kapýmda
Senin olsun sevdan senin olsun aþkýnda
Ocaðýmý söndürüp gittin NEYLEYÝM

Dað oldum karlar yaðdý üstüme
Yâr oldum Hasret düþtü gönlüme
Sen oldum benliðimden geçtim de
Yâr olup ta sevemedin NEYLEYÝM

Ne Sultan da ne sarayda yok gözüm
Sen diye çarpardý inan Can özüm
Destanlar yazdým etmedi tek sözün
Bir vedaya sýðdýrýp gittin NEYLEYÝM


Ben idim dikende bülbül olup ötüþen
Gönlünün çölünde Gül açýp yeþeren
Þimdi sen oldun bana kefen giydiren
Mezarýma koyduðun Gül’ü NEYLEYÝM



Sosyal Medyada Paylaşın: