ateþi sevdik, yangýný orman bilmeden tokluðu sevdik, açlýða göðüs germeyi bilmeden en çok da çocuklarý sevmiþtik masumiyetlerinden, bir metre kefenden uçurtma olup göklere yükselmeden zifirinden astýk geceyi güneþe sabah damladý yas ucumuza ve uyandýk. sana da günaydýn, þayet uyanabildiysen insanlýk…
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.