onu bunu bilmem gömmeli dünü,güne telvesi faldýr vakti üç olanýn vakti epey dardýr göðe saat kuranýn sen,sen ol yalnýz sen tut dilinde tünekleyen söyleyemediklerinin ve kendine gölgelenemeyen ecelinin kadife kefeninden göm kimliðini keþkelerinden inan sana bir kazma bir kürek hatta okkalý bir de yürek gerek yeniden doðabilmek için hayata sendeki seni sýfýrlayabilmek adýna göm gitsin göm keþkelerini çamura sana bir sen,bir de sen gerek unutma
sonrasý,
onu, bunu bilmem bilemem tak, takýþtýr sür, sürüþtür rengin kýrmýzý unutmak gerek evet ya unutmak unutulmaksa sebep yeniden sevmek gerek umursanmaksa gelecek belli ki bu izbe, obez þehir çiðneyemeden yutmuþ seni bir deri bir de kemik kalmýþsýn ruhun, bedenin acýkmýþ besbelli sýradaki þarký gelsin mi yeni baþtan silinsin artýk kulaðýmýz kirden, pastan gelsin elbet gelsin þebodan “sil baþtan” yarýnlar yokmuþ gibi yaþamak istiyorsan
. . . //
ilhanaþýcýekimikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.