Arkeolojik Çalışma

Gülüþüne gizlediðin, harabeye bakýyordum.
Tüm var olmayan kayýp þehirlerimin,
Sabah ezanlarýna karþý...
Sývasý dökülmüþ, rutubet kokan, kerpiç bir ev görüyordum;
Ve içinin yalnýzlýðýna gömdüðün, yüzlerce yüz görüyordum.
Üstelik, binlerce cesetin arasýndan geçiyordum;
Ruhunun þeffaflýðýnýn, aynalara yansýmasýný görebilmek için...
Gözlerimin, gözlerini seçemiyor olmasý; yaþlýlýðýmdan mi, yaþlarýmdan mi bilmiyordum.

Rengi gece gözlerin mi daha koyu,
Umutlarým mi, ayýrt edemiyordum…

Sen baharlar peþinde koþarken,
Ben ardýndaki kýþlarýma, barbunya konservelerimi hazýrlýyordum...
O zamanlar, senin yaðmur bulutlarýn gelse,
Benim, çeltiklerimi kuruturdu, þüphen olmasýn...

Tebriz’in, akþam güneþi,
Babil’in, diþi develeri,
Zeus’un, yalnýz tapýnaklarýnda,
Artemis, seslendirdi Nemrut’a;
"Yýksýn diye, þehirdeki tüm yok oluþlarý!"
Oysa, öyle deðildi, hiç bir mitoloji ve
Hiç bir tapýnakta yazmazdý, yaðmurun, çeltikleri kuruttuðu...
Gözlerimin, gözlerini seçemiyor olmasý; yaþlýlýðýmdan mi, yaþlarýmdan mi bilmiyordum.

Hem, hem Tebriz’in akþam güneþi deðildi, hafýzamý zorlayan...
Melankolik satýrlar biriktiriyordum,
Ankara’nýn, otursam suçlu, ayakta kalsam, bitkin olduðum metrolarýnda...
Üstelik, hiçbir zaman, yer de bulamazdým ben, sana gelen tren seferlerinde...
Tebriz’in, kalbimdeki haritada, yerini söyleyemeyecek adamlarýn;
Tebriz’in, akþam güneþleri hakkýnda, þiir yazmasý gibiydi, sana olan sevdam....
Varlýðýný ve yokluðunu, hiç bir kutsal kitapla, ispat edemezdin ....
Gözlerimin, gözlerini seçemiyor olmasý; yaþlýlýðýmdan mi, yaþlarýmdan mi bilmiyordum...

Nemrut, hiç bir mevsim ve hiç bir zaman, seslenmemiþti üstelik;
Anadolu’dan, Yunan tanrýlarýna!!
Oysa, benim sana dönüþüm, bir inkarcýnýn, çok tanrýlý dinden,
Dönüþü gibiydi; Ýslam coðrafyasýna...
Sana ulaþmak için çiðnedim, tüm sevda kalýplarýný...
Ýnkar ettiðim bütün batýl sevdalara, sûr üfledim. ..
Þimdi diyordum; "kopar kýyametini!!"
Yalnýz kalan tüm gecelerin hatýrýna..
Sen, saðýr notalarla yanýt veriyordun...


Kavuþmak yazýyor muydu acaba; eski zamanlarýn, çivi yazýlarýnda,
Bilmiyordum...
Hem bence;
Senin, kalbime yazý yazmak için kullandýðýn, paslanmýþ çiviler ile yeni bir yazý bulunurdu,
Yeniden yazý bulunurdu...
Hiç kimsenin anlamadýðý bir dilde, kitaplar yazýlýrdý,
Acý çektirmeye dair...
Gözlerimin, gözlerini seçemiyor olmasý; yaþlýlýðýmdan mi, yaþlarýmdan mi bilmiyordum...

Þimdi vazgeçiyor olmam,
Sevdamýn tükendiðinden deðil, bilesin...
Hiç bir arkeoloji kitabýnda yazmaz;
Seni bulmak için, yaptýðým kazý çalýþmalarýndaki incelik...
Unutma ki sevdiðim, ben arkeolog deðilim...
Sadece, seni aramaktan vazgeçtim….

dilemma
05.10.2022
Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: