DUVAR
Sen hoþ gör geleni, gideni, öteyi, beriyi
Kimler senin için aynýný yapýyor bir bak.
Onlar kendince hassas ;kulak, el, ayak
Seni koymuþlar akýllarýnca zemine ve gömmüþler de
Bakýyorsun ki olmuþsun birden tepe taklak.
Onlara vefa aðýrdýr, bilemezler, çap mevzuu
Sanata, onun yolundan ýþýldayan türlü duyguyu
Hissedebilmek deðildir kârlarý, nerede o vurgu.
Say ki duvara benzerler ve alabildiðine soðuk
Tebessüme, neþeye vurmuþlar ket, yürekler buruk
Kývrýmlýdýr yollarý onlarýn, çeksen de düzelmez kolay
En küçücük rutinlerse elzemdir ki olur olay…
Hayatý yukarý deðil, aþaðýya sürgün etmek bu
Oysa þiir gibidir hayat ve son derece de duygulu
Ya yazmalý, çizmeli onu, ya da dilde sevgiyle
Gece gündüz bilinmez bir sürükleniþin içinde
Kâbuslara verebilmektir son, iþte hayat bu.
Tanýmayacaðým asla engelleri, aþmak içindir onlar
Dillerden dökülse de þol lügât, hezeyanlar
Bildiklerim var benim yeter hem de ziyadesiyle
Yaparým iþimi, veririm coþkuyu, gerisinden kime ne…
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.