Kelime Dağarcığım Yetmez

Zemheri soðuklarýndayým.
Gönül kapýlarým ardýna kadar açýk.
Ellerim cebimde kara kara düþünüyorum.
Deliler misali kendimle konuþuyorum.
Uçmakta zorlanan bir serçe gördüm.
Usulce yaklaþtým ona.
Mahirce tuttum onu niye uçmakta zorlanýyorsun dedim
Utanýrcasýna gözlerimin içine baktý ve bir þey söylemedi.
Avuçlarýmýn sýcaklýðý onu mutlu etmiþti sanki
Okþadým ve öptüm.
Öpünce sevinçten yorgun kanatlarýný çýrptý.
Konuþunca sanki beni anlýyordu.
Hal ve ahvali týpa týp beni andýrýyordu.
Karanlýk çýkmaz sokaklarda kalmýþlar gibi çar naçardým.
Rabbim hiç kimseyi çar naçar etmesin!
Bir zalim yüzünden mutluluðu unutalý yýllar oldu.
Ýnsanlar zalim olmuþlar.
Son cümleyi baþta söylüyorlar.
Yediði tabaðý kirletiyorlar.
Bindiði dalý kesiyorlar.
Bunlarla yaþamaktan yoruldum aþk ve þevkim tamamen tükendi.
Uçmaktan yorulmuþ bir serçeye özenir oldum.
Beni bana küstürenleri yerin göðün sahibine havale ediyorum.
Artýk kulluk görevimi de gerektiði gibi caný gönülden yapamýyorum.
Kendi kendime yabancý olmuþum.
Çekilmiþim kabuðuma serçe misali boynum bükük mahzunum.
Mahzunluðum bazen hoþuma gidiyor bazen de üzülüyorum.
Þen þakrak biriydim mahzunluk nedir bilmezdim.
Þimdi ise her daim derin düþüncelerin girdabýnda ha boðuldum ha boðulacaðým.
Çaresizlik ne zormuþ þimdi anladým.
Çaresiz olmak ateþten gömleði giymekten kat be kat betermiþ.
Yarabbi yalvarýyorum sana çaresizliðimi bir an önce bertaraf et!
Gülmeye hasret olan asýk suratým gülsün!
Gülsün ki güldüðümü gören sevenlerim de benim için içerlenmesin artýk.
Bu düþünceler içindeyken serçenin elimden uçmak istediðini anladým.
Býraktým uçtu ama rahat uçamadýðý belliydi.
Kurumuþ bir aðacýn en üsteki dalýna kondu birkaç kez öttü.
Ötünce yanýna baþka bir serçe gelip kondu.
Kur yapmaya baþladýlar.
Ben de onlarý seyrediyordum.
Seyrederken ilk âþýk olduðum günlerim aklýma geldi.
Derinden bir ah çektim. Hayýflandým.
Zira meftun olduðum dünyalar güzeli kýzýn gamzeli gülüþleri geldi gözlerimin önüne.
Güldüðünde yanaklarýnda sanki Muhammedi güller açýyordu.
Hiç kimseye gülmek bu kadar yakýþmýyordu ona yakýþtýðý kadar.
Her zaman ki gibi felek yine güldürmedi.
Ne yaptýysam kendimi ona kabul ettiremedim.
Bir keresinde celalli ve haþin bakýþlarý
Sevdalý yüreðime aðýlý ok gibi saplanmýþ sandým.
Nefes alýp vermekte zorlandýðým anlarým geldi aklýma.
Ama her þeye raðmen o günleri çok özlüyorum.
Keþke þimdi karþýmda oturuyor olsaydý.
Ve yine gül dökülen yanaklarýyla bana bir gülseydi
Varýmý yoðumu her þeyimi seve seve verirdim.
Þimdi her þeye hasret yaþýyorum.
Bu da benim çok zoruma gidiyor.
Hatta öylesine zoruma gidiyor ki bunu anlatmaya kalksam,
Kelime daðarcýðým yetmez.
Kalemime mürekkep dayanmaz.
30 Eylül-O4/ Ekim/2022

Sosyal Medyada Paylaşın: