Eylül

Sararan bir yaprak
Dalýndan düþmemek için
Çýrpýndý durdu ,

Sarýnýn hüznü
Çökmüþtü üstüne
Bir kere ,nafile

Düþecekti
Topraða

Sevmiyordu artýk
Eylül’ü

Akþam üstü
Sokak lambalarý
Sarý ýþýklarý ile
Yandý

Sanki gök karardý
Sevmiyordu
Artýk sarýyý

Sarýyla karýþýk
Yeþil arasý
Bir ela göz
Çaresizce baktý

Sevmiyordu
Artýk ela’yý

Içinde baharlar
Gezdiren
Kelebeklerin
Uçtuðu

Tenini
Sýmsýcak tutan
O Eylül’ü

Sevmiyordu
Artýk
Sosyal Medyada Paylaşın: