bekle beni

karþýlýklý suskunluklarýmýz oldu hep
yarým yamalak cümlelerde saklý kaldý sonumuz...
yoruyor insaný bilinmezlikler
çözümü zor bilmeceler
adresi bulunamayan mektuplar gibi
geldiðin yere geri dönüþler....
maviye sevdalý
ama kafesinden çýkmaya da korkan
kuþlar gibiyiz galiba seninle
kapýlarý sonuna kadar açýk
ama görünmez bir elin de esiri olan...
her yolculuk bitmeye mahkummuþ
meðer her yol getirmiyormuþ iki insaný bir araya...
þimdi ayrýlýk vakti olsa da
baþka bir yol vardýr belki de
rüzgarlar getirsin mesela kokunu bana
sesin yanký olsun yayýlsýn evrene
bir harf de olsa düþer belki payýma
gözlerin yaðmur olup yaðsýn dünyama
hayalin tutsun ellerimden karanlýk rüyalarýmda....
ayrýlýklara deðil de kavuþmalara çýkan
arkan da kalmadýðým
yanýnda yürüyebileceðim bir yol vardýr belki de....
o yolun sonun da deðil de
baþýnda bekle beni olur’mu.................?



emine rezzan sipahi





Sosyal Medyada Paylaşın: