Sen; Kýrýlýnca çýnlayan sessizliðin Ortasýnda ölen bir kavruk. Fakir bir sokak þarkýsýnýn Öksüz, Kovulgan, Nemli bakýþýnda savruldun.
Ben; Savrulduðun deltalara Akýp durdum. Kervan geçmez, Kuþ uçmaz, Dil söylemez, Bir çöl ayazýnda Öldüm. Þimdi vesikalý bir soluk Kalan Ömrüm.
Bilesin ki peþindeyim, Gece bitti, Seherindeyim, Nefesine kývrýldým. Sen öpmezsen, Gün doðmayacak Delik deþik iskeletime.
Dað bayýr gezip geldim, Dere tepe sen dedim, Söylenmemiþ masallar, Okunmamýþ hikayeler, Dinledim. Hepside senin sesinden. Ne efsaneler tükettim, Ne sürgünler içtim, Bir bilebilsen Deðiþik dillerde ölmeyi Nasýl sevdiðimi.
Þimdi, Kýrýlýnca daðýlan, Nefes aldýkca boðulan Günlerdeyim. Unut bir gün pasaportunu Seni bulayým. Henüz bitmeyen zamaný, Dudaklarýmda, Diþimde, Dilimde, Durdurayým...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 02.09.2022 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.