Ne güzel esiyor rüzgar
Hava...
Ne kadar da güzel deðil mi?
Sonbahar...
Seninde, benim gibi
Ýçine, içine iþledi mi?
Soðuða yakýn geceler
Baþýmý dayadýðým penceler
Baddaniye hayallerime dökülmüþ
Kahve...
Ve sen!
Kim olduðunu bile bilmediðim
Adam...
Bazen konuþmak istersin ya
Birileriyle...
Hiç tanýmadan, tanýþmadan
Anlatmak istersin bir þeyleri
Ya da,
Öylesine bir bað kurarsýn
Havadan, sudan
Adem’den yahut Havva’dan
Rüzgar diyorum...
Ne de güzel esiyor deðil mi?
Sen de çýk þimdi...
Þehrin yüksek bir yerine
Benim gibi...
Dinle kalbini!
Tüm bu yaþam telaþý sakinleyince
Aklýna ilk geleni
Düþün...
Farzet ki, ortasýndayýz bir düþün.
Say ki, kokusu karýþmýþ karamelin
Kahveye...
Gözlerinin, gözlerime
Ve sinmiþ rüzgarla uçuþan
Saçýmýn kokusu üstüne
Yaðmur çiselerken çimenlere
Oturmuþuzda izi kalmýþ
Üstümüzde...
Aman ha!
Uyanacak olursan,
Kimseye görünme, gösterme
Ýç’ini...
Bu karanlýk, nasýlda içli.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.