gardiyan tutsaðý bakýþlarýna hüzünlerimi düþürdüðüm adam çýrpýnýþlarýmýn son anlarýndayken ben, nice yeminlerin esirinde talan olmuþ âþklarýn z/amansýz yok oluþlarýndayým...
alaz bir ateþin isine mahkum yüreðimle teninden yorgun bir savaþçý edasýyla süzülen terim ne emeklere niþaneyken sen yâr sen! hangi mevsimin izini sürüyordun bensiz? bir dalga boyu arþýnladýðým suskularýn eþiðinde binlerce martý çýðlýklarýndayken sesimin týnazlýðýnda savrulmayý beklediðin ben iklim iklim hazana sürülürken mevsim ilkbahardý oysa þimdi ise hiç olmadýðým kadar hazaným sonbaharýn yapraðýný döktüðü anlarýnda
ayaza kesmiþ bir bulutun cemre telaþýndaki sapkýn arazlarýna maruz sünepe zamanlarýna ayak uyduramadýðým adýný koyamadýðým þeysin sen Cennet ile Cehennem arasý Araf’ýnda s/olduðum...
hey gidi canýna yandýðýmýn dünyasý güneþe hasret çocuklarýn Arif’çe hasretinden prangalar eskittiði ve aðlak bulutlarýn gözyaþýnda ýslandýðým gitmelerin en iyi varaný oldum (t)adýna kalmalarýnsa hep... Taa kendisiydim her yokoluþlarýnda...
ahh yâr gel, gel de... bir buse bahar kondur tebessümle güzüme ah edip bulanmadan gözyaþlarým hüzüne...
Kardelen 15.03.2013 Arþiv
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.