YETİM ÇOCUK.

Ekmekleri yok þimdi ne diyeceðiz.
Açtý ellerini eline sakladý bir ceviz.
Þimdi bu cevizi hangimiz yiyeceðiz.
Ýsyanlarým baþladý beynimin içinde.


Yüzüme bakarak durdu bir zaman.
Aðladý gözlerimin içine baktýðý an.
Yürek daðlar yetim kalmýþ her can.
Bir lokma ister boþ kalan midesine.


Görmem bilmem ne var avucunda.
Taþ üstüne oturdu sokaðýn ucunda.
Üþüdü titreyerek hýzlý gitti sonunda.
Etrafa bakýyordu yaþlanan gözlerle.


Fehmi.
Ona dedim-ki niye aðlarsýn yavrum.
Ölmüþ annemle babamý bekliyorum.
Amca ben seni gerçekten seviyorum.
Onlarý doyurduk bizler yalan sözlerle.


Sosyal Medyada Paylaşın: