HÜZÜNLÜ HÜSRAN !

HÜZÜNLÜ HÜSRAN !
Tarla sürdüm, ekin ektim hayata.
Gençliðimi harcayarak büyüttüm.
Ýstedim ki yýllandýkça boy ata.
Cefasýný yüreðimde uyuttum.

Garip gönlüm baþka yere akmadý.
El tarlasýndaki ota bakmadý.
Çile çekti, sabretmekten býkmadý.
Boðazýma dizilse de hep yuttum.

Yaramý ben kendim sararým dedim.
Saramazsam Hak’ka sorarým dedim.
Elbet bir gün harman sürerim dedim.
Sadýk kaldým ben sözümü hep tuttum.

Oysa deprem dipten vururmuþ meðer.
Yýllar yýlý uyur dururmuþ meðer.
Ekinler de bir gün kururmuþ meðer.
Biçilmenin acýsýný da tattým.

Hayat direnmekmiþ, cenkmiþ bana ne ?
Tencere kapaða denkmiþ bana ne ?
Gökkuþaðý rengarenkmiþ bana ne ?
Ben ufkumu düz siyaha boyattým.

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: