O mesela.

Her þeye aç
ve içi kuyruðunu yutan kelimelerle dolu dil,
kaybetmenin kalbe batan kadim mýzraklarý,
ve insan olurken tanrýnýn ruhunu aldatmýþ olmanýn
hazzý, ve boynu boyunca uzayan gölgesiyle
iblise kulluk eden dilsiz kuðular, ve kül yaðmuru,
ve ten, ve ne varsa onun alacasý birleþip
her þeyin bittiði yere kadar baþlýyor,
bizi kimsenin karþýlamadýðý sabaha karþýlarda.

Þehri ters çevirip sallýyorum.
Bütün tutunamayanlar düþüyor, bu cehennemden,
yeraltýnýn göklerine doðru.

Orada metruk tünellerin loþluðunu,
bir saðnak þeklinde arzunun þimþekleri yalýyor.
Ve ansýzýn sýnýrlar ortadan kalkýp,
kýzýla kesmiþ bulutlar ve mavi, ve manolya þenliði,
içimizin iç denizlerini yararak bizi karþý kýyýya,
karþýmýzda kimselerin olmadýðý ulu bir boþluða ulaþtýrýyor.

Ýlkin, bildiðimiz ilk dilde aðlayýp, mutluluktan,
sonra çýðlýkça hey, kimse yok mu demenin karþýlýðýný arýyoruz.
Birini bulmanýn kara ormanlarýnda kaybolmayý göze alarak.

Çünkü bize bir harf lazým,
geçirgen ve geçmiþ biriktirmeyen bir harf,
o mesela.

Oranýn efsunuyla daha susarken
onlar çýkageliyor, yapayanlýþ yaþayanlar.
Karþýlýklý dizilip, hiza alýyoruz, izan arýyoruz,
iman ve itikattan kurtulmuþlar gibi okumaya,
solundan baþlýyoruz, birbirimizi.

Sonra ihtirasýn ayaklanan kurþun askerleri
bastýrýlýp, sarnýçlar ve sarkaçlar yýkýlýnca
ve anlam, anlayýþýn þehvetli kucaðýndan kalkýp,
çok ünlü dizeler kifayetsiz kalýnca,
þiirin zulasý patlýyor.

Her yere sular saçýldýðýný görüyorum,
kýyýsýndan emin sular.

Ve kayýtsýz kalanlar toplanýp
oracýkta belleðini o sularla yýkýyor.
Belleðin surlarý yýkýlýnca yargýnýn ilenç dolu sýrlarý
silinip, hepimiz denen o tuhaf kelime,
kalbimizin gergefine yeniden iþleniyor
:
Þimdi kundaðý açýlan bebeklerin
gergin bacaklarýyla koþabilir, korktuðum ne varsa
kucaklaþýp, nabzýmý yeniden dünyaya yaslayabilirim.

2492bin22Ýst.

Sosyal Medyada Paylaşın: