Küçücük bir þeydin, düþtüðünde topraða Toprakana kucakladý, sardý þefkatiyle. Yalnýzlýðýný paylaþtý, gece demeden, gündüz demeden Üþüdün sarýldý sana, susadýn su saldý, etrafýna Zaman deðiþtirdi seni ...
Güneþ en güzel marifetini sundu sana Büyüttü, güzelleþtirdi, doyurdu seni El uzattý insanlar sana, Emek verdiler, özen gösterdiler. Hastalandýðýnda ilaç verdiler, korumak adýna Zararlarýn tümünden ...
Güzel saksýlara bezediler seni, Hoþ tuttular her an. Sen yeþerdin, tomurcuklarýn açtý zerafetle. Güzelliðine güzellik kattýn, kimseye aldýrmadan Düþünmedin hiç kýskanan olur mu? Diye.
Þimdi fidan gibisin sereserpe, Her güneþte, her yaðmurda kokun bambaþka. Gönüllere taht kurdun, Körpeliðin göz alýcý, Sevdalarýn konusu, vazgeçilmezi oldun. Bir tanene ne suçlar affedildi bir bilsen Seni sunduklarým birer çiçek olsada, Senin yerin çok baþka ...
Yusuf Týrpan 14 – 02 – 2007 00:32 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Tırpan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.