Zaman akýp gidiyordu hýzlýca Eylül son günlerini yaþýyordu Bir sessizlik vardý milyonlarýn içinde ruhum yapayalnýz Seni yaþýyordum vuslata özlem duyuyordum hüzün vardý havada aþk vardý yüreðimde yaþ vardý gözlerimde Hasretin bitmesine yapraklar sararýp yerlere dökülüyordu Ve sen senin resimlerinle telefondaki sesinle avunuyordum ikimizde gün sayýyorduk beklediðimiz aylar yýllar gibi uzun geliyordu Oysa her gün Allaha emanet ediyorduk birbirimizi tutkulu bir aþkla gittiðinden beri eskisi gibi hiç gülmedi yüzün gözlerinin feri sönük Sensiz Ýstanbul da kayýp bir þehir gibi geliyordu bana sen olmayýnca Ýstanbul un Fatihi eksikti sanki az kaldý ey sevgili Vuslata özlem bitiyordu hayýrlýsýyla Meryem Þahin Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.