Hüznün Esiri

Günler geceye,
geceler sonsuz karanlýða döndü
geride býraktýðýn boþluk
beni hüznün esiri yaptý
karanlýkta nefes alamýyorum
sen gittiðinden beri
gülmeyi unuttum
kanatlarým kýrýk
Bu yalnýzlýk okyanusunda boðuluyorum
karanlýkta nefes alamýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: