ÇOKBİLMİŞ

ÇOKBÝLMÝÞ

Þiir yazdým diyor yererek beni
Beni beðenmiyor çokbilmiþe bak
Yetmiþini geçmiþ baþlamýþ yeni
Bir þey karalamýþ belirsiz ayak

“Ben bilirim” diyor, en iyi benim
Okumam, dinlemem ben öðretmenim
Eksik, kusur yoktur doðru düzenim
Kitap çýkar bari oldu olacak

Kimsenin sözünü dinlemez coþar
Boþ hayal peþinde koþar ha koþar
Kem sözler konuþur, haddini aþar
Biri bir gün onu ele alacak

Hece ile yazmýþ heceye uymaz
Kendisi konuþur bizleri duymaz
Tatmin olmaz asla egosu doymaz
Ýlk dizede varsa üçte yok uyak

Yaþ kemale ermiþ dinlese bizi
Anlardý belki de dertlerimizi
Mevcut deðil onda olgunluk izi
Saçlarý kalmamýþ kalanlar da ak

Tam kendine göre birini bulsa
Rahata ererdi kaçan kurtulsa
Yenilip, yutulmaz ah unutulsa
Kendine gelir o bir gün muhakkak

“Usta da, üstat da benim ben” diyor
Büyük söz, hem büyük lokmalar yiyor
Herkes etrafýnda dönsün istiyor
Ona göre bizler deðiliz çýrak

Yetenek doðuþtan gelir yazýlýr
Yetmiþinden sonra ancak azýlýr!
Diyeceðim amma o çok bozulur
En iyisi çömez yak bunlarý yak

Anzeri tevazu bizim varýmýz
Ýki ölç, bir biç der atalarýmýz
“Haddimi bilirim” der Mevlana’mýz
Yakýþmaz artýk bu yollarý býrak

Ozan Anzeri

Sosyal Medyada Paylaşın: