Sırra Kadem

Hani caný yanar ya insanýn,
Uyku girmez gözlerine.
Bilinmezlik bir býçak gibi saplanýr bedenine öylece.
Hiç ses etmez, belli etmez,
Ýçi kan aðlarken, dimdik durur
Mutluluk pozlarý verir hayata, etrafa.

Yaz gelir yaz biter,
Ve sonra kýþ gelir, kýþ bitmez.
Ýlkbahar ve güz hep kayýp, sýrra kadem basmýþ.
Öyleyiz iþte.
Vakit hep gece olur bizde nedense.
Cýrcýr böcekleri ötüþüp duruyor,
Her yeni güne yeni bir senfoniyle.
Hem de avaz avaz, nefes nefese.

Cümle aleme kapalýyken gönlünün kapýsý,
Bilmem acaba bana açýk mý?
Selasý veriliyor yanýk yanýk eþraftan birinin.
Mateme bürünüyor koca mahalle.
Derin uykumdan uyanýyorum kan ter içinde.
Soru(n)lar çepeçevre kuþatmýþ kalbimi.
Farkýna varýyorum nefes aldýðýmýn.
Dýþarda yaðmur, camlarda buðu,
Sahilde yakamoz.
Kara toprak günü gelince hasretle baðrýna basacak herkesi.
Dualar dilime ardý ardýna dolanýyor ýlýk ýlýk.
Üþüyorum, gözlerimi yumuyorum,
Güneþe karýþýyorum katarsis misali.
Fukara þiirler can çekiþiyor içimde,
Mersiyeler nöbette bekliyor.

Farzý muhal beni kayýp bil,
Senden ve dâhi herþeyden vazgeçti bil.
Ama inan öyle deðil,
Her þey göründüðü gibi deðil.
Senin çýðlýklarýna inat,
Bir gün ansýzýn çekip gideceðim buralardan,
Kimsenin ruhu bile duymayacak tabi.

Orhan Þentürk

Sosyal Medyada Paylaşın: