Arsýzmý arsýz olurdu Mehtaplý geceler Müdavimlerini çaðýrýr Þeytan Kayasý Giderdik Kolumuzda Endamý þuh kadýnlarla biz Gökyüzünde ay sessiz, Akardý dere sessiz Tenlerimiz seviþirdi Ýnlemeden sessiz Bittiðinde gece Günah kokardý bedenlerimiz Kýyýdan köþeden Görünmeden dönerdik Uykudayken alem, Boþ sokaklar sessiz,
Bir gün bir haber geldi Yukarý mahalleden Dertsiz Mehmet ölüp gitmiþ Kadýn illetinden Gömdük gözümüz yaþsýz Titreyerek korkudan Kabuslarýmýzdý Kahkahalarý meçhule gidenin Kan revan içinde uyandýk Her uykudan
Yine mehtaplý bir gece Herkes ordaydý o hariç Yemin ettik hep bir aðýzdan Ýnledi Þeytan Kayasý Orda kapandý Yediler hikâyesinin son sayfasý.
Derenin buzdan sularýnda Yýkadýk ruhumuzu Oradan kanat açtýk Maviliklerine gökyüzünün Alýcý kuþlarla oynaþtýk Denizler üstünde Ve martýlarla daldýk Bir baþka berrak maviliðe Kapýlarýný açmýþtý Önümüzde yepyeni bir dünya Bilgiydi yükümüz Döndüðümüzde bu þehre