AVCI 1
AVCI (1)
insanlýðýn mayasý adem ile havadan
Ýhtiyacýn yokken gidip gelirsin avdan
gün gelirde düþersin kocaman daðdan
yine bir kaç keklik vurmuþsun avcý
mezar bulup yatarsan sýkýþtýrýn topraðýn
kibir dagý gibisin acýsýn hep sol yanýn
nasýl kýydýn onlara kýrýlsýn o parmaðýn
yine bir kaç güvercin vurdunya avcý
ihtiyacýn yok vurma dagda kinin hakkýný
hekimden iste versin merhamet ilacýný
sana caný veren birgün alýr aklýný
yine birkaç ördek vurmuþsun avcý
gidersen dönme sana demem rastgele
esir olma hislerine hevesini ertele
boþa çatma kaþlarýný þair olan yücele
yine iki tavþan vurduya avcý
insan olana lazým kocaman bir merhamet
zalimler çogaldýkca tezden koppar kýyamet
doyumsuz insan dünyada görmez selamet
býrak þu huyunu vurma be avcý
Y üceldemirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.