insanlýðýn mayasý adem ile havadan Ýhtiyacýn yokken gidip gelirsin avdan gün gelirde düþersin kocaman daðdan yine bir kaç keklik vurmuþsun avcý
mezar bulup yatarsan sýkýþtýrýn topraðýn kibir dagý gibisin acýsýn hep sol yanýn nasýl kýydýn onlara kýrýlsýn o parmaðýn yine bir kaç güvercin vurdunya avcý
ihtiyacýn yok vurma dagda kinin hakkýný hekimden iste versin merhamet ilacýný sana caný veren birgün alýr aklýný yine birkaç ördek vurmuþsun avcý
gidersen dönme sana demem rastgele esir olma hislerine hevesini ertele boþa çatma kaþlarýný þair olan yücele yine iki tavþan vurduya avcý
insan olana lazým kocaman bir merhamet zalimler çogaldýkca tezden koppar kýyamet doyumsuz insan dünyada görmez selamet býrak þu huyunu vurma be avcý Y üceldemirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yücel Demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.