Kalem Gözlerinde ceylanım Benim2

Ümit etmedim ki ümidi kessem
Gözümü kör etsem gönlümü ezsem
Mezarýmý bari gelip sen eþsen
Gel göm de git beni kurtulsun senden

Oldun aþk divane ey koca þair
Uyudun uyandýn hala düþtesin
Baksýn gözlerime çýksýn nefesim
Çürüsün dertlerim ruhumda gezsin

Kuruyan baðýmýn nadide gülü
Gözleri efsunlu bakýþý büyü
Ne olur bir ses ver gönlümün dili
Kalem gözlerinde ceylaným benim

Sensiz bu yeryüzü koca bir makber
Zavallý ölüye yok mu bir rehber
Kalem gözlerinde ceylaným gelsin
Münker ve Nekir baþýmda bekler

Iþýklar karardý lambalar söndü
Ne zaman kýyamet koptu gökyüzü
Arþý da tutardým temiz aþkýmla
Ya beni al ya da ver kalem gözü

Yakýndýr çilemin ruz-i Mahþeri
Sýrat’tan geçerken tutarým seni
Yaradan üzer mi böyle seveni
Kalem gözlerinde ceylaným benim


Sosyal Medyada Paylaşın: