Suçsuz olduðumu bilsem de Affetmem asla Sana baðlanmýþ kalbimi
Denkliðini yitirmiþ gönlüm Adýna söz almýþ bulunuyorum Aþk denen illetten Yýllarýn kederi sinmiþ yüzüme Kabuk baðlamýþ yaralarýmda geçmiþin ayak izleri Sayende mazi perest hayallerin Umutsuz müdavimi oluyorum
Sen giderken Kanatlarým yoktu Düþemedim peþine Þahadet parmaðým gök kubbeyi iþaret ederken Her ezan sesini þahit tuttum hem aþkýma hem sana Ve ne kadar adanmýþ da olsa ömrüm Engel olamadým bir gidiþin þiirini yazmaya
Kalem kara kaderimi yazarken Söyle hangi sensiz geçen gecenin Söyle hangi sensiz geçen sabahýn Rabbine seni sorup Avuç açmýþ, boyun eðmiþ niyazda bulunan hallerim hatrýna Söyle hangi duada seni bulacaðým
Kýyýsýndan dönüyorum intiharlarýn Yaþamaktan büyük azaplar çöküyor yüreðimin en derinine Ve bilsem de kötü gidiþe hükümlü maziye dönük adýmlarým Yine de o yolu yürümek istiyorum bazen
Keþke bütün saatleri Sen gitmeden Ben bitmeden önceye kurup Daha sonra kýrsaydýn Seni seven gönlümü
Oysa ki, Seninle yeni bir çýðýr açýp Güneþin ilk defa doðudan doðup Batý da söndüðünü görmüþ Sevgiyle baðlanmak istemiþtim hayata Ve niyetim ruhumun penceresine mutluluðun mavi perdesini asmaktý Taaa ki sen hoyrat bir esintiyle Yüzümün tüllerini yere indirene dek
Yok olan umutlarýmý, Kýrýlan kanatlarýmý iyileþtirip uçup, çok uzak diyarlara gitmek yerine Gri mevsimleri yuva bilmiþ Kimliksiz kimsesiz garip bir kuþ Sevdasýný yok sayan bir kentin Aþk nahoþu manzarasýnda Aklýný kaybetmiþ Oturup yaralarýný sevmiþ yolcusuyum
Ardýn sýra Hüzün yaðmurlarý yaðarken tükeniþime sebep bu þehrin caddelerine gözlerimden Diz çöktüðüm Islak kaldýrýmlar kadar cesur olamadý aþk Onlar bunca aðýrlýðýmý taþýrken çýkýp da þöyle karþýma boylu boyunca "Aðlama, sus aðlama" "hüzünlükent" diyemedi!.
~Aðlama~
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.