Ne tarafa dokunsam anýlarýn her yerde
Duvarda resimlerin eþyalarda izin var
Unutmak istesemde hep ayný her seferde
Ýçimi hançerleyen dinmek bilmez sýzýn var
Öfkeme çanak tutan hicraným dese bilse
Kibirde çýðýr açan bön yaným dese bile
Af etmeyi red eden eðinim dese bile
Silemiyorum iþte benliðimde özün var
Ruhuma iþlemiþsin ekmek gibi su gibi
Dilimde ezber oldun zikir gibi hu gibi
Kutsal bir emanetin arý süruru gibi
Geçilmesi imkansýz yüreðimde hazýn var
Gördüðüm rüyadasýn uykuya daldýðýmda
Bilendiðim efkara kendimi saldýðýmda
Yaþadýðým her anda her nefes aldýðýmda
Ya ruhumu katl eden ya güldüren nazýn var
Sabahýn adý sensin akþam senin endamýn
Öðlen maðrur bakýþ gece kederin gamýn
Gölgen bile sahibi yaþadýðým bu damýn
Her zeresine sinmiþ saðlamýnda kozun var
Anla diyorum iþte sensizlik zor geliyor
Yokluðunda bu cihan bendime dar geliyor
Divane tavýrlarým aklýma ar geliyor
Beni benden koparan Leyla gibi pozun var
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.