HOŞGELDİN ZULÜM
Uzun zaman da geçmedi aslýnda neþeli günlerden
Belki unutulmuþtuk bir aralar yaslanmayalý zülme
Kaçmanýn yok bir imkaný ve bunu biliyorum
Yaþadýklarým bir hayalmiþ meðerse, anlýyorum.
Sarýlacak bir yara mý ki bu saralým, iyileþsin
Uygun bir tedavisi olsaydý, iyi de hissederdin
Ne Lokman dinler artýk beni, ne saðalýr yara
Öyle bir bahtmýþ ki sormayýn, karadan daha bir kara.
Kaybetmelerin ardý kesilmiyor, þaþýrdý meteoroji
Saðanak mý, sulu sepken mi, yoksa trajedi mi…
Arýyorum þu karanlýðý delen bir rengi durmaksýzýn
Ve yeniliyorum galiba zamana, giderek çaresizim.
Vazgeçmek yok fýtratýmda bu ne de iyidir bilene
Güzel günleri düþlüyorum her saat, gün, ay, hece hece
Bedeli ne kadar da aðýrmýþ doðacak o kýzýlca þafaðýn
Gecenin ta kuytusunda dalmýþým hülyalara, yalnýzým.
Ansýzýn kayan bir yýldýz selamladý, tuttum bir dilek
Göðün sahibine yönelen en kalbi dualar, dilden dökülerek
Derken yeniden bir hengâme içindeyim, geçmiþ ediyor tekerrür
Yürekten en yalýn niyetlerin, elbet bir gün karþýlýðý görülür.
Ve soframýzdan eksik kalmayan gam, keder, çile velhasýlý
Gönlü çerçeveledi, hareket yeri býrakmadý, sanki çakýlý
Yaradan böyle biçmiþ kaderi, ne yapsýn ki bu kulu
Hoþ geldin ey zalim zülüm, araladýn yine o mutluluðu
Hayatýmýn hem rutini, aþýlamayan Everest`i ve en büyük çukuru.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.