121.ci şiir...

Ben anlamýyorum kendimi,
Daha doðrusu
Anlayamýyorum.
Bir tarafým dua ediyor
“Tanrým o adamý hayatýmdan çýkar” diye
Bir tarafým da fotoðrafýný görünce,
Dönüyor deliye.
Bir tarafým; senden, aþktan, sevdadan vazgeçiyor,
Bir tarafým da uzaktan uzaða saçlarýný okþuyor.
Bir tarafým bugünlerde kendinden bile nefret ediyor,
Bir tarafýmsa fotoðrafýný öpünce,
Seni öpmüþ, sana kavuþmuþ gibi huzur buluyor.
Bir tarafým iþte bu þiiri yazýyor,
Sen, sen, sen diye ölüp bitiyor.
Bir tarafýmsa bu sefer ona eþlik ediyor,
Ýlhamýna ilham katýyor.
Ben de þimdi o iki tarafýmý da bir yapýp,
Sana bu 121.ci þiirimi
Fotoðrafýna bakarak yazýyorum…
Gel gelelim kendime de biraz acýyorum.
Yazdým, çizdim ama boþuna,
Çünkü ne geldim aklýna.
Ne de oldum bir gram umurunda.
21.02 - 21.28
13.09.22
Bursa

Sosyal Medyada Paylaşın: