ölmek deðil de koynunda ölememektir kývamý isyaným anlaþýlýyor ki aþk ateþin suya deðdiði söðüt dalý gölgeymiþ bu sebepten olsa gerek ne bir cývýltý ne de rüzgar, ne bir bülbül ne de þakýma yuva olamadý o gidiþin ardýna aþk için “ateþten hýrka” diyorlar neyse ki, “ biz buz gibi sevdalýyýz” diyebilmeyi çok isterdim eskisi gibi çok isterdim sevmek kadar sevilmeyi aþka ölmek kadar kefensiz gömülmeyi aþký cennet bildim cenneti nedensiz sen yýkansýn þimdi ateþlere örgülü günahlarým zemherir aþk’a düþtüm sakýn aðlama annem sil gözün yaþýný sil ölecek kadar büyüdüm ben...
. . . //
ilhanaþýcýeylülikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.