Güz gelmeden,çöktü bir kara bulut yurduma On Ýki Eylül Dokuz Yüz Seksen Yýlýnda Kendini bilmez hadsizin biri,seslendi ulusuma On Ýki Eylül Dokuz Yüz Seksen Yýlýnda
Sabahýn köründe,radyoda cýrtlak bir ses Býrakma dý ülke de ne soluk,ne bir nefes Güzel ülke’m,halkýma olmuþtu demir bir kafes On Ýki Eylül Dokuz Yüz Seksen Yýlýnda
Yurdumun alnýna,bir kara leke sürülmüþtü Sayýsýz gencin,memleketimde izi sürülmüþtü Binlerce masum kiþi,iþkencelerde çürümüþtü On Ýki Eylül Dokuz Yüz Seksen Yýlýnda
Bu gün On Ýki Eylül,kusuyorum nefretimi Her yýl,On Ýki Eylül’de tutuyorum matem’imi Vataným,milletim için veririm,ten’deki nefesimi Duygulanýr aðlarým,her On Ýki Eylül sabahýnda
Hüseyin SABAN
On Ýki Eylül / Ýki Bin Yirmi Ýki
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüseyin saban Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.