KARMA KAR-IŞIK

KARMA / KAR-IÞIK

Ýnsan en derin yalnýzlýðýný, "yalnýz deðilsin” diyenlerde yaþar.
Söylediðimiz en bilindik yalan’dýr, "iyiyim “ diyebilmek hayata..!
Kimi zaman kendim bile inanmazken sevmeye ve sevilmeye…
Yine sevgi yoldaþlýk etti, her adýmda yüreðime.

Ýnanmýþlýk mý ?
O da ne !
Hayatý zehir zemberek yaþarken,bu yolda özüme inanmayý seçtim..!
Birde yaþatlarýn bende yarattýðý etkiye.!

Güven mi?
Ýþte o’nu alýp götürenlere sormak lazým..
Ömre arsýz bir çýban yerleþmiþse,
iyileþse bile mutlaka tekrar baþ verecektir unutma.!
Sevgiyle sakinleþtirmedikçe hayatý, canýn yanacak,
içten içe saracak tüm vücudunu da ..
Olgunlaþmýþ bir çýban, patlamaya hazýr bir bomba misali
içindeki ceraati atmayý bekler zamana..
Patladýðýnda da mutlaka iz býrakýr ardýnda..!
Hem oldukça derin, hemde kapanmasý çok güç bir iz.!
Ne yaparsan yap nafile..
Ya hiç o çýban sahibi olmayacaksýn,
ya da patlamasýna izin verecek , yaralanacaksýn..
baþka çaren yok..!
Tek çare , çýban olmamak kimseye.!

Hayat tekerrürden ibaretti aslýnda..
“Bu filmi daha önce izlemiþtim. “ dedirtir daima.
Kendi hikayeni akýllýca yaz ki; sonunda da izlemiþtim deme kendine..
Öyle çok yorgunluklar birikir ki hayatýn teninde..
Yoldan geçen herhangi bir taksiyi çevirip;
’’Uzaklaþan hayatý takip et. ’’ diyesim gelir . . !
Kelimeler düðümlenirken yüreðime..!
Sözler öksüz kalýr, su misali akan ömürde..!
Biriktikçe biriken onca söz varken söylenesi,

Oysa diye baþlarsýn hep yeni söze.!
Yokluk ve yoksunluk ile örülü bir hayatýn hýrkasýný giyerken,
en kuytu köþelerde bekler hýnzýr yalnýzlýk !
Sabra sükutu sürüp, sarýlýp uyursun derin hayallerine .
Þiir gibi bir nimet bulmuþsan hayatýnda,
þair olmak içten bile deðilmiþ meðerse.!

Hey ! bak sonbahar.. Aklýný baþýna al, ben kadar dökme yapraklarýný..
mevsimin geçit töreninden geçer bir suret,
ben ise kendimden geçerken bulurum kendimi..
Dilimim her lal oluþunda, yüreðim geveze akaþlarda kaðýtlara.
Hepi topu bir tutam yalnýzlýktý oysa bendeki..

Ömrüe perçinlenmiþ adeta ..!
Dünya kadar eski, bir o kadar da kalabalýktý düþünceler..
Düþlerin buðusunda, dündeki sislerin ardýnda kalan,
bir damla umut yangýný ekilmiþ topraðýmýn tenine ..
Kefareti misaliydi özlem, bu hýnzýr ömre..
Ya ben fazla gelmiþdim dünyaya,
ya dünya anlamadý geliþ sebebimi..

Oysa diye baþlardým kelimelerime ve keþkeler dökülürdü kirpiklerimin ellerinden ..
Kuytularda beklerdi yürek, belkilerle örülü bahçe duvarýnýn dibinde..
Sahipsiz bir sahiplenmiþliðin
Kimsesizliðin kim/sesi yankýlanýrdý kaldýrým taþlarýnda.!
Kýrýntýlarýndan biriktirdiðimiz umudu, zayi etmeden yola devam edebilmek,
ve bunu baþarabilmek miydi hayat.!
Sorgulamýyorum artýk hayatý..
Daha fazla ne alabilir ki yürekten,
týka basa dolu midesi sancýlý benlikleri idam eden bir hayatýn ardýndan
bakakalmakmýþ meðer yaþamak..!
Heybemizde bir gram sevgi yoktu belkide,
yürekten daðýttýk özde olan, isteyenlere !

ve

Üstü kalsýn dedik sessizce,
hesabýný öderken bitkinliðimizin..
Üstü kalsýn be usta, biz biriktiririz yine bizle kalaný..
Hayat bayat ekmek misaliyken,
kokusunda kaybolmak mýþ meðer varolan..
Her þey boþ , saksýdaki bir avuç toprak asl olan..

Gerisi mi?

Boþ ver arkadaþ ilerisini gerisini ..
Gerisi hep bir HÝKAYE..! DDD

Derya Dender 10 Eylül 2013........11:11






Sosyal Medyada Paylaşın: