Somuncu Baba külliyesi ve sen (Babaannem)
Somuncu Baba külliyesin de bir seher vakti
Kýymýktan bir yaðmur yaðýyordu yollara
Acý bir günde yaþýyorduk kederimizi
Soðuk bir ayrýlýk vedasý zamanýydý
Acýmsý buruktu içimiz
Mühürlenmiþ ti aðzýmýz bir sessizlik içinde
Acýyý üstümüzden atamýyorduk
Bir tabut omuzumuzda az acýlý, çok yorgun
Saatlerce duruyorduk ayakta içimiz yangýn yeri
Kimse dindiremezdi bu acýyý
Somuncu Baba külliyesinde bir öðlen vakti
Acý bir günde yaþýyorduk kederimizi
Somuncu Baba külliyesinde bir cenaze vakti
Bir baþka bakýyordu bu insanlar
Sen bir baþkaydýn tabutun içinde beyaz kefeninle
Yüzün yine bir baþka bakmaktaydý oysa
Mahþer gününde görüþürüz diyordun
Somuncu Baba külliyesinde bir cenaze
Nefes nefese soluyordu
Hakka yürümeye gidiyordu oysa
Aksaray meydanýnda bir saat kulesi
Bilmem akrep yelkovan neyi gösteriyordu zamaný
Bir rüzgar esiyordu savura savura
Harmanlar misali savruluyorduk oysa
Þimdi evrahta seni son yolculuðuna uðurladým geliyorum
Külliye yollarýnda çam kokularý geliyor sivri ferah
Bu yollar mezarlar çam aðaçlarý
Bana o geceyi seni hatýrlatýyor
Külliye de bir veda ve Babaannem
Hamza Tarýk Öztürk
(Þair yürekli çocuk)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair yürekli çocuk 68 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.