Bilmiyorum ki

Sözler damarlarýmda gezinen kurtçuklar
ince kývrýk kancalar
takýlýyorlar zihnime
emiyorlar kanýný iyi niyetlerimin...

Kelimeler solgun bir sabah güneþinde
kimsesiz bir kedi
gönlümün boyalarý silinmiþ bankýnda uyuya kalmýþ...

Þimdi düzelteceðim diyor içimde birisi
dýþarýsýnýn gürültüsü girmesin
kapat kapýlarýný kalbim...

Çaresiz hissettirir bazýlarý çözümlerine
dikkati saðýr vicdaný görmez olmuþ
ne yapacaðýný þaþýrtýrlar...

Dünya güzel mi güzel
insan niye böyle anlaþýlamaz sorular bütünü
neden tazeleyip durur ki bayatlamýþ dünü...

Ýçimin yalnýzlýðýna sarýlýrým
dýþarýda acýtan sevgilerin korkunçluðu
bundan sonra ne yapabilirim...

Herkes mi ayný benle bir ben mi böyleyim
gülerken aðlatýlmak alýþýlagelmiþ bir þey midir
býraksýnlar artýk bir damlacýk güleyim...

En sevdiklerimizin açtýðý yaralarýn kanayan izleri
memnuniyetsiz suçlayan þikayetli yüzleri
toplandý yüreðimin kafesine hepsi...

Sevgi en korktuðum sözcük
taþýdýðý mânâ ruhumu ezen en aðýr yük
bedelini ödeyemediðim iþkence...

Birisi sevgiyi kontür gibi paraya yüklüyor
çok aðýr bir bedel ödetiyor ne demeli
bilmiyorum ki...



Gülhan Çeliktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: