o gitti biliyor musun oðul da gitti onunla birlikte yalnýz kaldým yani gün bugün
tek baþýmayken gün aydýnlýðýnda bana ne ýþýktan bana ne göðün maviliðinden bana ne güzlemenin yeþilliðinden sebzeden meyveden bana ne
baþým duman dumanken bana sen lazýmsýn gel otur yanýbaþýma dizin dizime tenin tenime elin elime nefesin deðsin nefesime
öyleyken günbatýmýný seyreyleyelim birlikte çay demleyip içelim çekirdek çitletelim konuþup sohbet edelim
sonra gün gidince gecesine karanlýk hafiften çöktüðünde ve yel usul usul esince yýldýzlarý seyredelim
sonra öpüþelim iki liseli gibi doya doya ve bal gibi baþýmýz dönünce biz yere düþelim iki sarhoþ gibi
sonra sarmaþ dolaþ yuvarlanýp gidelim samanlar içinde taþ duvar dur dediðinde bize durup iç içe geçelim
ne dersin menekþe?
Onlar da gidecek biliyor musun, geldikleri gibi. Ama bana ne! Sana da ne! Gün kavuþup gittiðinde, karanlýk usul usul geldiðinde sen tin tin çýkýp geleceksin. O güzel gülümseyiþinle. Bunu biliyorum. Ve ben, aðarmýþ saçým sakalýmla, uzayýp gitmiþ yaþým baþýmla ama dimdik ayakta, özlemle seni bekliyorum...
6/eylül /2022 Koruköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.