Ölümün Rahiyası

Ýmtina ederim
Seni kýrmaktan.

Canýmý diþime takar
Yine de kýlýna zarar vermem.

Zihnimi alaþaðý eden
Kalbimi bile zapt eder
Ýçimi kemiren kaygýyý
Yüreðimin arka fonunda
Muhafaza ederim.

Yeter ki sen
Kavruk bozkýrýn
Çocuklarý gibi
Diline doladýðýn
Hazin bir türküyle
Yaðmuruna tutulduðun
Munis yüreðinin
Canýný sýkma.

Çokca dost
Akça kesilen bahtý kara.

Huzurlu vakit
Sýk salýverilen kahkaha.

Tatlý söz
Yalýn öz.

Özgür ruh
Gözlenen sulh.

Tam da böyle
Bir sevinç
Bir feraset
Resmeder benliðimi.

Yani sen bundan böyle
Sesimle sarýldýðým
Bana gerekensin.

Bir de isterim ki
Kýrpýþmadan kirpiklerin
Dalayým gözlerine.

Dondurayým bakýþlarýný
Baksýn diye gözlerime.

Sayayým çehrendeki
Benleri tek tek.

Engin sularýndan yüreðinin
Sek bir yudum alayým.

Kuþatayým çepeçevre
Anýlarýmý seninle.

Kader çok görmüþken
Bana bir kare seni

Ýsterim ki sarmasýn
O kadar da çabuk
Ölümün rahiyasý beni...

Eylül Ak
Sosyal Medyada Paylaşın: